بالا نوشت: یه بحث نسبتا جالب و داغ تو کامنت دونی راه افتاده . از دوستان مخالف و موافق دعوت می کنم توی بحث شرکت کنند...
-----------------------------------------------------
با وجود تأکیدهای مکرر رهبر انقلاب بر لزوم ایجاد و حفظ وحدت بین اقشار مختلف مردم و بخصوص مسئولین، باز هم متاسفانه شاهد رفتارهای هستیم که بوی ناخوشایند تفرقه را به مشام می رسانند.
در این میان سخنان و مواضع جناب آقای لاریجانی ، رئیس مجلس شورای اسلامی قابل تأمل است.
هرچند در زبان همه از وحدت دم می زنند اما عملکردها ساز دیگری را می نوازد. عدم تصویب نظارت مجلس بر مجلس آن هم به بهانه رسیدگی به مسائل اساسی کشور بیشتر به شوخی می ماند تا مصلحت!
تا آنجا که از شرح وظایف مجلسیان برمی آید، نه بهبود وضع معیشتی مردم از وظایف آنان است و نه پی گیری اندیشه های بلند امام خمینی(ره)! مجلس نهاد قانون گذاری ست و این دو مبحثی که جناب لاریجانی به عنوان مسائل اصلی مجلس از آنها نام برده هر دو جزو مسایل اجرایی به حساب می ایند و اصولا وظیفه مجلس نمی باشند چه برسد به مسئله اصلی آن!
هر شخصی با اندک مراجعه به اخبار روز درمیابد که این موضع گیری های رئیس مجلس در پاسخ به صحبت رئیس جمهور در مورد در رأس نبودن مجلس است که البته با توجه به شرایط روز کاملا قابل توجیه است( هرچند برای حفظ وحدت نگفتنش بهتر بود)
با توجه به سابقه انقلابی و عملکرد آقای لاریجانی در مسئولیت های بزرگ کشوری، انتظار عملکرد اندیشمندانه تری را از ایشان داریم. با وجود حمایت همیشگی من از دکتر احمدی نژاد و دفاع از عملکردهای ایشان این مسئله بسیار واضح است که سابقه حضور دکتر لاریجانی در عرصه سیاسی و مسئولیتی جمهوری اسلامی بسیار بیشتر از دکتر احمدی نژاد می باشد. حال جای این سوأل باقی ست که چرا آقای لاریجانی با آن همه سابقه و تجربه اینچنین به برخورد لجبازانه با رئیس جمهور می پردازد و گذشته و آینده خود را بر سر این لجبازی در معرض تخریب قرار می دهد(البته از دید این جانب).
به هر ترتیب با کمال تأسف باید گفت تا زمانی که هر یک از قوا دقیقا به انجام وظایف خود نپرداخته و اصل استقلال قوا به صورت کامل اجرا نگردد صحبت از وحدت به جایی نخواهد رسید.و این میان لحظه لحظه ثانیه هایی که باید در خدمت به مردم مستضعف صرف شوند برای کری خوانی مسئولین هدر می روند و البته خدا ناظر است...
